Joelend rent iedereen le rond-point op. Coupe du monde, eindelijk hebben de Fransen een tweede ster verdiend. Iedereen is door het dolle heen. Aan alle kanten wordt er vuurwerk, muziekboxen en bier gehaald. Springend vlieg ik mijn Franse vrienden om de nek. Het is leuk, dat voetbal gebeuren. Bijna even leuk als wanneer Nederland speelt. Maar ik heb nog een andere reden om blij te zijn. Dit weekend is mijn eerste weekend van een leven in Frankrijk.
Het is een drukke tijd voor mij. Soms een beetje te druk. Hoewel het helemaal hip is om een volle agenda te hebben krijg ik het wel eens benauwd door de vele kleine projecten in mijn leven. Hierdoor plan ik het liefst van dag tot dag. Toch is het in mijn drukke leven wel belangrijk om overzicht te houden over de activiteiten die ik onderneem. Want het is veel. Mocht ik hier lichtelijk over klagen, krijg ik van een dierbare vriend terecht te horen dat ik ook alles in een keer wil doen. En dat klopt. Net zoals de studenten van het Honoursprogramma dat ik coördineer, wil ik heel veel dingen. En het liefst wil ik ook alles tegelijkertijd aankunnen. Zo staat afstuderen van de studie Opleidingskunde op mijn lijstje, ben ik druk bezig met de coördinerende taken van het Honoursprogramma, het opknappen van ons droomhuis in Frankrijk, het regelen van een leven in Frankrijk en het onderhouden van mijn netwerk daar en in ons eigen kikkerlandje. Van deze projecten is de helft gepland en doordacht. De andere projecten had ik nooit voor mogelijk gehouden. En ja, ik kies er allemaal 100% voor.
Je leert gaandeweg dat het leven niet te plannen valt. En ook al heb je een mooie planning gemaakt in een Bullet Journaal, dan is het nog de kunst om je eraan te houden. Om afwegingen te maken welke activiteiten prioriteit hebben, first things first. Dit was het thema van de laatste Young Professional-dag van dit seizoen waar ik bij aan mocht sluiten. Uit het onuitputtelijke boek van Covey bracht Babette dit keer het thema timemanagement in. Een thema dat voor mij nu zo ontzettend belangrijk is. Het is de kunst om alles zo te plannen dat taken niet urgent en tegelijkertijd belangrijk worden. Wanneer activiteiten urgent en belangrijk zijn heb je vaak te maken met een crisissituatie. Hierbij helpt het om je steeds af te vragen of de taak die je wilt uitvoeren inderdaad op jouw bordje thuishoort. En of het op dat moment wel de juiste taak is om uit te voeren. Dit kan confronterend zijn. Hoe bewust overweeg ik alle activiteiten die ik onderneem? Hoe veel pagina’s staan er open in mijn browser die er echt toe doen? Hoe vaak laat ik mij niet afleiden door appjes? En waar stop ik mijn meeste uren in?
Dit soort dagen maakt dat Projectkompassie op dit moment niet alleen mijn ideale werkgever is, maar ook een inspiratiebron waaruit ik elke keer weer lessen oppak. Een leer- en ontwikkelomgeving waarin ook (of juist) de ontwikkelaars blijven onderzoeken en leren. Een dankbaar deel van mijn leven waarvan ik gelukkig geen afscheid hoef te nemen nu ik gekozen heb voor een leven in Frankrijk. Het is voor mij het nieuwe werken 2.0. Grensoverschrijdend!
Dat het leven niet te plannen en te organiseren is wordt mij keer op keer duidelijk gemaakt. Daarom doe ik voornamelijk wat goed voelt. Het volgen van je hart, zo noemde Young Professional Kai mijn keuzes in mijn leven. En hoe mooi past dat bij mijn favoriete Disney film waarin er verteld wordt te luisteren met je hart! Het volgen van de wind, gaan met de flow… Als je dat doet kom je blijkbaar in Frankrijk uit. Naja, ik dan. Want het is nou eenmaal niet te plannen en te managen dat je de liefde van je leven ontmoet in een nachttrein op weg naar Milaan. En naar Frankrijk verhuizen stond al helemaal niet op mijn to do lijstje. En toch gebeurt dit allemaal. ‘Je kent je pad, nu moet je het nog volgen’. En dit doe ik, voor de volle 100%.
Laatste reacties