Nooit gedacht dat het mij zou overkomen. Anderen, die minder energiek zijn of minder wilskracht hebben, die worden overspannen. Maar ik zeker niet. Althans dat dacht ik. Een maand of vijf geleden ging het niet meer. Ik krijg de zin nog steeds amper mijn mond uit, maar ik heb een burn-out. Of misschien een bore-out. Oorzaak net even anders, gevolgen hetzelfde. Is het een teken van zwakte? Of juist het tegenovergestelde?
Mensen die de lat hoog leggen, mensen die doelen en verantwoordelijkheidsgevoel hebben, die krijgen het. Zo ook ik. Het gaat nu beter met me, maar ik ben er nog niet. Tijdens het Grand Café Leren van deze maand wil ik graag met jullie praten over de burn-out en bore-out. Ik ga jullie vertellen hoe ik dat ervaar op dit moment en uitleggen wat het precies is. En ik wil vertellen hoe ik er mee omga en er uit aan het komen ben. Omdat ik jullie graag wil laten weten waarom ik er de laatste tijd niet bij was en omdat ik niet de enige ben die dit kan overkomen. Ongeveer een kwart van de beroepsziekten is gerelateerd aan de burn-out. Het is in Nederland dus best een serieus probleem. Ik wil graag horen hoe jullie hierover denken en discussiëren over de oorzaken en gevolgen hiervan. Ik ben benieuwd hoe jullie over dit onderwerp denken. Misschien heb je zelf al wel eens gevoeld dat je in de buurt van een burn-out kwam? Of ken je mensen die dit overkomen is? Hoe denken jullie dat dit probleem mogelijk kan worden teruggedrongen? En misschien: hoe herken je de eerste tekenen en hoe kan je het voorkomen voor jezelf?
Geschreven door PKP-student Julius Smit
Wil je graag langskomen en meepraten tijdens het Grand Café Leren van Julius? Je bent van harte uitgenodigd op de PKP-dag op 20 april. Stuur ons een berichtje als je er graag bij wilt zijn!
Laatste reacties